اللَّهُمَّ انّى اسْئَلُكَ بِما تُجيبُنى [بِهِ‌] حينَ اسْئَلُكَ فَاجِبْنى يا اللّهُ.

[ 23] «بار الها از تو سؤال مى‌كنم به آنچه كه هر گاه به آن از تو سؤال كنم مرا اجابت خواهى كرد، پس اجابتم فرما اى اللّه.»

اجابت دعاى سالك در آغاز سلوك و انجام آن به وسيله اسم اعظم است‌

از آنجايى كه اسماء الهى همگى از مظاهر اسم اعظم‌اند كه اسم اعظم محيط بر آنها و جامع همه آنهاست به طور وحدت و بساطت و بر همه اسماء حكومت دارد و بر كليه آنها غلبه و سلطنت دارد، چون اين مطلب بر قلب سالكى كه به مقام اسم اعظم تحقق فعلى يافته منكشف شد مى‌بيند كه در ابتداى سلوكش مظاهر اسم اعظم بودند كه دعاى او را اجابت مى‌كردند و در پايان سلوكش خود اسم اعظم اجابت او را مى‌كند. از اين روست كه مى‌گويد: «بار الها من از تو سؤال مى‌كنم به آنچه اجابتم مى‌كنى آن گاه كه از تو سؤال كنم به آن» از