و از بعضى از صاحب نظران پرسيدم او جوابى داد كه ذكرش مناسب نيست.

معناى رضى بودن همه قول خدا

از اين مطلب كه بگذريم بايد متوجه بود كه قول خداى تعالى همه‌اش رضايت بخش است و هيچ سخطى در آن نيست، زيرا حضرتش با قول تكوينى‌اش ماهيات را به راه راستشان كه وجود و كمالات وجود است هدايت فرمود، و با قول تشريعى‌اش نفوس مستعد را هدايت فرمود تا در ناحيه علم و عمل از قوه به فعل آيند.

پس هر كس كه با امر هدايت تكوينى يا تشريعى هدايت شده باشد به خاطر پيروى كردن امر تكوينى الهى و اطاعت امر «كن»، و اطاعت قول تشريعى و اطاعت دستورات اوست. و آن كس كه هدايت نشده باشد به خاطر نداشتن استعداد و مخالفتش با امر تكوينى الهى بوده و شقاوت گريبانگيرش گشته و از دستورات شرعى او اطاعت نكرده است.

و رضايت بخش‌ترين قول تكوينى همان قول ذاتى است كه به واسطه آن قول ذاتى بود كه اسماء الهى در حضرت علمى ظهور يافت و اعيان ثابته را كه در غيب واحديت پنهان بودند قرع سمع كرد.

و رضايت بخش‌ترين قول تشريعى علم توحيد است كه به واسطه فرشتگان و پيامبران بر بندگان خدا افاضه شده، و علم تهذيب نفس است كه سعادت انسان به آن بستگى دارد. و از همه اين‌ها رضايت بخش‌تر، توحيد محمدى است كه در ليله مباركه محمدى به وسيله كلام جمعى احدى قرآنى نازل شده است.