جمله آمده است.

جواب اشكال: تغيير حالات به طور آنى است و در يك آن از زمان ممكن است حالت تغيير كند، يعنى ممكن است حق تعالى بر بنده‌اى در آنى با اسمى تجلى كند و در آن بعدى با اسم ديگر تجلى نمايد، و به يك اسم در دو لحظه از زمان دو گونه تجلى نمايد. علاوه بر اين بايد توجه داشت كه دعا از صاحب مقام جمع احمدى و قلب باقرى محمدى (صلّى اللّه عليهم اجمعين) صادر شده است و هيچ استبعاد ندارد كه چنان قلبى در يك آن و يك لحظه جمع ميان وحدت و كثرت كند. و در عين حال منافاتى ندارد كه در موارد ديگر، حالات آن بزرگواران اختلاف داشته و اين گونه حالت جمع نداشته باشند و بلكه حالت وحدت يا كثرت بر آنان غلبه كند. جواب اشكال، از نظر خود من اين بود كه گفته شد.

و از شيخ عارف كامل (كه خدا سايه‌اش را مستدام كند) پرسيدم كه جهت مفرد بودن در بعضى از جملات و جمع بودن در بعضى ديگر چيست؟ حاصل جواب او اين بود كه: «حالات سالك مختلف است، گاهى مى‌شود كه پروردگارش بر او به اسمى تجلى مى‌كند و حالتى به حسب آن تجلى دارد، سپس به اسم ديگرى تجلى مى كند و حالتى مناسب با آن تجلى دارد، سپس با همان اسم اول تجلى مى‌كند پس آن حالت اولى باز مى‌گردد. اينجاست كه سؤال در حالت اول با سؤال در حالت سوم به يك گونه مى‌شود.» [1]

______________________________
[1] فرق ميان جواب شيخ بزرگوار با پاسخ حضرت امام اين است كه حضرت امام كثرت و وحدت را در خود تجلّى مى‌دانند ولى شيخ در تعدّد تجليات كه اگر با اسمى يك بار تجلّى شد سؤال به صورت مفرد مى‌آيد و اگر با يك اسم دو بار يا بيشتر تجلى شد سؤال به صيغه جمع مى‌آيد.