باب چهل و ششم در توحيد

قال اللّه تعالى و الهكم اله واحد.

ابو هريره رضى اللّه عنه گويد كه رسول‌[1] صلّى اللّه عليه و سلّم گفت گفت مردى از پيشينگان هيچيز[2] نكرده بود، مگر [آنك‌] توحيد درست كرده بود پس وصيّت كرد اهل خويش را كه چون من بميرم‌[3] مرا بسوزيد و بسائيد[4] و نيمى از تن من بباد بردهيد، اندر بيابان و ديگر نيمه بدريا افكنيد روزى كه باد[5] جهد، چنان كردند [كه گفته بود] خداوند[6] تعالى [و تقدّس‌[7]] باد را

[1] - مب: پيغامبر.

[2] - مب: هيچ.

[3] - مب: او بميرد.

[4] - مب: ويرا بسوزيد و بساييد. ظ: بسوزند و بسايند.

[5] - مب: و روزى كى باد جهد نيمى در آب افكنيد و نيمى بباد بردهند. ظ: افكنند، بردهند.

[6] - مب: خداى.

[7] - مب: ندارد.