اسم الکتاب : ترجمه رساله قشيريه المؤلف : عثماني، حسن بن احمد الجزء : 1 صفحة : 468
نيست كه اندر زبان تازى او را[1] باز توان يافت يا آن را اشتقاقى
است[2] و
ظاهرترين آنست كه لقبى است چون لقبهاء[3]
ديگر.
اما آنك گويد اين از صوفست و تصوّف صوف پوشيدنست[4]
چنانك تقمّص پيراهن پوشيدن، اين روى[5]
بود و ليكن اين قوم بصوف پوشيدن اختصاص ندارند.
و اگر كسى گويد ايشان منسوباند با صفّه مسجد رسول صلّى اللّه عليه و
سلّم[6] نسبت با
صفّه [بر وزن[7]] صوفى
نيايد.
و اگر كسى گويد اين از صفا گرفتهاند، نسبت با صفا، دور افتد بر
مقتضى لغت.
و اگر گويند با صفّ اوّل نسبت كنند چنانك گوئى اندر صفّ اول آمد[8] از آنجا كه نزديكى ايشان است
بخداوند[9] تعالى
[معنى درست و ليكن[10]] اين
نسبت مقتضى[11] لغت
نباشد و اين طايفه مشهورتر از آنند كه در تعيّن[12]
ايشان بقياس لفظى حاجت آيد يا استحقاقى از اشتقاقى
و اندرين معنى سخن گفتهاند [مردمان[13]]
[كه] معنى اين چيست و اندر