باب چهل و دوم در تصوّف‌

استاد امام [رحمه اللّه‌[1]] گويد صفا ستوده است بهمه زبانها و ضدّ او كدورتست و آن نكوهيده است.

در خبر است كه روزى پيغامبر صلّى اللّه عليه و سلّم‌[2] بيرون آمد گونه مبارك او بگشته بود[3] گفت صفاوت دنيا بشد[4] و تيرگى بماند، امروز مرگ، مؤمن را هديه است‌[5].

و اين نام غلبه گرفتست برين طائفه گويند فلان‌[6] صوفى است و گروهى را متصوّفه خوانند و هركه تكلّف كند تا بدين رسد او را متصوّف گويند[7] و اين اسمى‌

[1] - مب: ندارد.

[2] - مب: كى رسول 7 روزى.

[3] - اصل: بيرون آمده بود گونه بگشته.

[4] - مب: از دنيا صفا برفت.

[5] - مب: بهتر.

[6] - مب: برين طايفه كى فلان.

[7] - مب: خوانند.