باب بيست و پنجم در رضا

قال اللّه تعالى رضى اللّه عنهم و رضوا عنه.

جابر بن عبد اللّه گويد رضى اللّه عنه كه پيغامبر گفت صلّى اللّه عليه و سلّم اهل بهشت اندر جايگاههاى خويش [باشند، از ناگاه‌[1]] نورى پديدار آيد ايشانرا [بر در بهشت‌[2]] سر بردارند، خداوند را سبحانه و تعالى بينند [كه‌] گويد يا اهل بهشت حاجت خواهيد از من‌[3] گويند يا رب خشنودى تو خواهيم از ما، حق سبحانه و تعالى گويد خشنودى منست كه شما را در بهشت فرود آورده است، و كرامت من شما را روزى بوده است، حاجت خواهيد[4] گويند يا رب [از تو] زيادت [ازين‌] خواهيم نجيبها[5] بيارند از ياقوت سرخ [مهار ايشان زمرّد سبز[6]] برنشينند

[1] - مب: ندارد.

[2] - مب: ندارد.

[3] - مب: بخواهيد از من آنچ خواهيد.

[4] - مب: از تو رضا مى‌خواهيم گويد رضاى من آنست كه سراى خويش شما را مباح كردم پس گويد بخواهى از من. متن عربى: و انا لكم كرامتى هذا اوانها فسلونى. و رضاى منست كه شما را بكرامت من مخصوص داشت اينك هنگام بزرگوارى و كرمست از من بخواهيد. هر دو ترجمه خالى از نقص نيست.

[5] - مب: گويد بياريد آن نجيبها نجيبها الخ. ظاهرا مترجم لفظ« قال» را كه مسند، به پيغمبر است قول خداى پنداشته و بدينگونه ترجمه كرده است.

[6] - مب: ندارد.