باب بيست و سيم در صبر

قال اللّه تعالى و اصبر و ما صبرك الّا باللّه.

ابو هريره رضى اللّه عنه روايت كند كه پيغامبر گفت صلّى اللّه عليه و سلّم الصّبر عند الصّدمة الاولى.

صبر اندر اوّل كار بايد چون خشم گيرد يا مصيبتى رسد يا مكروهى، بصبر استقبال آن باز شود[1].

استاد امام گويد [مصنف اين كتاب‌] رحمه اللّه صبر را اقسام است، صبرى بود بكسب بنده و صبرى بود نه بكسب بنده، صبر كسبى بر دو قسم است، صبرى بود بدانچه خداى عزّ و جلّ فرموده است و صبرى بود بدانچه نهى كرده است امّا آن صبر كه كسبى نيست [بنده را][2] صبر او بود بر مقاسات آنچه بدو رسد از حكم حق سبحانه و تعالى كه او را در آن رنجى رسد و غيظى نبود[3].

[1] - مب: صبر آنگه بايد كه نخستين خشم برجوشد.

[2] - مب: ندارد.

[3] - مب: صبر بود بدانچه فرا بنده رسد بحكم خداى تعالى و او را در آن رنج بود.