من بود و من آن وى‌[1]، يحيى فرمان يافت مرا آرزو بود[2] كه ويرا بخواب بينم [و از وى بپرسم كه خداى با تو چه كرد شبى‌] ويرا بخواب ديدم گفتم خداى با تو چه كرد گفت خداى مرا بيامرزيد و ليكن بنكوهيد[3] گفت يا يحيى تخليطهاى بسيار كردى بر ما اندر دنيا گفتم [بار خدايا] پشت بحديثى بازگذاشتم كه بو معاوية الضّرير مرا گفت از اعمش از ابو صالح از ابو هريره رضى اللّه عنه از پيغمبر صلّى اللّه عليه و سلّم كه تو گفتى من شرم دارم كه پيرانرا بسوزم گفت راست گفت پيغمبر من ترا بيامرزيدم‌[4] و لكن يا يحيى تخليطهاى بسيار بر من كردى در دنيا.

[1] - مب: و من او را دوست داشتمى.

[2] - مب: چون بمرد مرا آرزو كرد.

[3] - اصل: مرا ملامت كرد.

[4] - مب: عذاب كنم بآتش گفت يا يحيى از عقوبت ترا عفو كردم پيغامبر راست( گفت).