باب اول در بيان اعتقاد اين طايفه در مسائل اصول‌

بدانيد رحمكم اللّه كه پيران اين طايفه بنا كردند قاعده كارهاى خويش بر اصلهاى درست اندر توحيد [و] نيّتهاى خويش نگاهداشتند از بدعت و آنچه سلف را بر آن يافتند برين‌[1] گرفتند. و آنچه اهل سنّت بر آن بودند بر آن بيستادند از توحيدى كى اندر وى تشبيه و تعطيل نه. و بشناختند آنچه حق قديم بود و بدرست بدانستند آنچه صفت موجود بود از صفت عدم و از بهر اين گفت سيّد اين طريقت جنيد رحمه اللّه كه توحيد آنست كه جدا باز كنى قديم را از محدث. و محكم كردند اصل نيّتهاى خويش بدليلهاى آشكارا و قوى. چنانكه گفت ابو محمد جريرى كه هر كه بر علم توحيد نرسد بگوائى از گوايان [او] قدم وى بخزد و اندر هلاك افتد. و مراد بدين آنست كه هركه ايمان بتقليد دارد و حقيقت طلب نكند و دلايل توحيد نجويد از راه نجاة بيفتد و هركه لفظ ايشان نگاه كند و اندر نگرد اندر جمله و پراكنده سخن ايشان بيابد آنچه‌[2] اعتماد كند بر آن و يقين بداند كه ايشانرا

[1] - ظ: بدين.

[2] - اصل: بيابد و آنچ