نخواسته‌اى، چون اگر براى خودت خواسته بودى هرگز بر كسى منّت نميگذاشتى، و لا قوّة إلّا باللَّه.

13- و امّا حقّ قربانى اين است كه همراه با نيّتى خالص براى خدايت بوده، و فقط بمنظور رحمت الهى و قبول او باشد، نه براى جلب نظر مردم، پس چون اين گونه گشتى، نه خودنمائى و نه ريا نموده‌اى، و تنها خدا را در نظر مى‌گيرى، و بدان كه خداوند را بدان چه راحت است و ميسور بايد خواست، نه بدان چه سخت است و دشوار، همچنان كه براى مخلوقات خود تكليف را راحت نموده نه سخت و دشوار. و همچنين فروتنى براى تو بهتر از خان منشى است، براى آنكه سختى و پرخرجى در افراد خان منش است. و رفتار متواضعانه نه زحمت دارد و نه خرج، زيرا موزون با سرشت، و موجود در طبيعت است، و لا قوّة إلّا باللَّه.

حقوق راهنمايان‌

14- امّا حقّ زمامدار حكومت بر تو اين است كه بدانى تو براى او وسيله شده‌اى، و او نيز بجهت سلطه‌اى كه خدايش داده گرفتار تو گشته است.

پس در خيرخواهى بدو اخلاص ورز، و بجهت نفوذى كه بر تو دارد با او در نيفت و دشمنى مكن، و باعث نابودى خود و او مگرد. و براى عطايش از سر رضا و خشنودى؛ فروتنى و نرمش پيش گير تا دست از تو بردارد و زيانى به دين و آئينت نرساند. و بر اين مهمّ از خداوند كمك گير. و با او مبارزه و سماجت مكن، كه در غير اين صورت او و خود را نافرمانى كرده و با اين كار خود را در معرض رفتار ناپسند او قرار داده، و او را نيز بهلاكت ميرسانى، در حالى كه تو را سزد كه بر ضدّ خود يار او باشى، و در آنچه با تو مى‌كند شريك او، و لا قوّة إلّا باللَّه.

15- و امّا حقّ كسى كه عهده‌دار تعليم تو مى‌باشد: تعظيم او، احترام محضر او، خوب گوش دادن به سخنانش، و توجّه و رو كردن به اوست. و كمك تو به استادت براى رفع حاجات علمى كه هرگز از آن بى‌نياز نخواهى بود، به اين است كه عقل و خردت را برايش فارغ سازى، و فهم و هوشت را براى او حاضر، و قلبت را پاك گردانى، و توسّط ترك خوشيها و كاهش شهوات بينش و ديده‌ات را برايش جلا دهى. و اينكه بايد همچون رسول و فرستاده ميان او و افراد نادان عمل نمائى، و پيام استاد را به وجهى نيكو بديشان برسانى، و چون از جانب او عهده دار ابلاغ پيام و مأمور قيام بدان گشتى در ادايش خيانت مكنى، و لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه.