آگاه باشيد كه با حفظ اساس دستورات الهى و پرهيزگارى ديگر پائين آمدن سطح دنيايتان به شما ضررى نمى‌رساند. و همين طور حفظ متاعى از دنيا پس از ناديده گرفتن دستور پرهيزگارى ديگر سودى بحالتان نخواهد داشت، بر شما باد اى بندگان خدا كه تسليم امر خدا، و خشنود به قضا و شكيبا بر بلاى او باشيد.

امّا اين غنائم هيچ كس را در آن بر ديگرى رجحان و برترى نيست، هم اينك خداى عزّ و جلّ سهم و قسمت هر فرد را معيّن نموده است، پس آن مال خداست و شما بندگان مسلمان او هستيد، و اين كتاب خدا است كه بدان اعتراف نموده‌ايم و بر حقّانيّت آن گواهى داده‌ايم، و بر آن سر تسليم فرود آورده‌ايم، و سرگذشت پيامبران نيز در پيش رو داريم، بنا بر اين آن را بپذيريد- خدا شما را رحمت كند- در اين صورت هر كس كه بدين امر رضايت نداد هر نوع كه خواهد روى گرداند. زيرا بر كسى كه به طاعت الهى گردن نهد و به حكم او قضا و دادگرى كند هيچ وحشتى نيست، آنانند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهيگين شوند، و آنانند رستگاران. و از خدايمان؛ پروردگار و معبودمان درخواست مى‌كنيم كه ما و شما را از اهل طاعت خود قرار دهد، و شور و شوقمان را در آنچه نزد اوست مقرّر دارد. آنچه را كه شنيديد من بدان رفتار خواهم كرد و براى خود و شما از خدا طلب آمرزش مى‌كنم.

از سخنان آن حضرت 7 پيرامون مصرف مناسب و بجاى مال‌

چون جماعتى از ياران آن حضرت در صفّين رفتار معاويه را- در بذل و بخشش اموال به طرفداران خود- مشاهده نمودند- و مردم همه دنياپرستند- به أمير مؤمنان 7 گفتند: اين اموال را بخشش كن و اشراف و بزرگان و آن كسانى كه بيم مخالفت يا پيوستن ايشان به دشمن مى‌رود را بر ديگران ترجيح بده (به آنان بيشتر عطا كن) تا زمانى كه اوضاع بر وفق مرادت گشت آنگاه دادگرى در ميان رعيّت و تقسيم عادلانه اموال را انجام ده.

أمير مؤمنان 7 فرمود: مرا فرمان مى‌دهيد كه پيروزى را با ستم در حقّ مسلمانانى كه والى ايشانم طلب كنم؟ بخدا سوگند تا شب و روز برقرارند و ستارگان در پى هم روان هرگز چنين نكنم! و در صورتى كه مال مسلمين از خودم بود نيز همگان را برابر مى‌داشتم تا چه رسد به اينكه مال تنها متعلّق به خود ايشان است‌