ترس از معاد، و بخشش به سائل، و گراميداشت ناتوانان، و آموختن قرآن، و عمل كردن به آن، و راستگوئى، و وفادارى به پيمان، و بازگرداندن امانت (وقتى به شما اطمينان شد) متوسّل شويد. پاداش الهى را آرزو كنيد و از كيفرش بترسيد.

و در راه خدا توسّط اموال و جانهاتان جهاد و كوشش كنيد. و از اين دنيا زاد و توشه‌اى برگيريد كه خود را با آن حفظ كنيد. عمل خير كنيد تا خير ببينيد، در آن روزى كه هر كس كار خيرى پيش فرستاده به خير برسد، اين گفتارم را مى‌گويم و از خداوند براى خود و شما طلب آمرزش مى‌كنم.

از فرمايشات آن حضرت 7- در حكمت، تشويق، تهديد، و نصيحت-

أمّا بعد: همانا جايگاه و سرانجام نيرنگ و فريب در دوزخ است، بنا بر اين از خدا در هراس باشيد و از قدرتش بر حذر. بدرستى كه خداوند پس از اينكه حجّت خود را بر بندگان به اتمام رساند و ايشان را بيم داد ديگر نمى‌پسندد كه ندانسته گرفتار راندگى از درگاه او شده و اندك اندك هلاك شوند. به همين جهت تلاش بنده به تباهى كشد تا آنجا كه وفاى به پيمان را از خاطر مى‌برد و پندارد كه كار خوبى انجام داده است، و اين گونه در گمان و اميد به سر مى‌برد، و از خبرهاى حقّ به او رسيده در غفلت است، و كار را بر خود پيچيده مى‌سازد و على رغم هر تلاش و كوشش نفس خويش را به وادى هلاكت مى‌كشاند، در حالى كه در مهلتى مقرّر از سوى خدا به سر مى‌برد همدل بى‌خبران شده و با گناهكاران روزگار را سپرى مى‌كند و با اهل ايمان در طاعت خدا به مجادله مى‌پردازد، و ظاهرسازى و نيرنگ جماعت لاابالى را نيكو مى‌شمارد، پس اينان جماعتى مى‌باشند كه دلهاشان به شبهه دمساز گرديده، و با دروغ و بهتان بر ديگران بزرگى كنند، و پندارد كه آن كردار موجب قرب و نزديكى بخداوند است. اين بدان جهت است كه به هوا و هوس رفتار كرده، و گفتار دانايان را تغيير داده، و كوركورانه و جاهلانه آن را تحريف نمودند، و با اين رفتار خواهان شهرت و رياكارى شدند، بدون دانستن راههاى سهل و مستقيم و نزديك، و نشانه‌هاى متداول، و علامت مشخّصى، تا سرآمدن عمرشان، و رسيدن به آبگير نهائى خود اين راه را طى كنند تا اينكه خداوند پرده از پاداش كارشان برداشت و آنان را از پرده تاريك بى‌خبريشان بيرون آورد، در اين حال رو به سوى جايى كنند كه پيش از اين بدان پشت كرده بودند