پس پاسخ آنست كه سبب آن فراموش نمودن مرگ است، و داشتن آرزوى دراز، زيرا فراموش نمودن مرگ و داشتن آرزوى دراز سبب رها كردن چيزى است كه در معاد و روز بازگشت سود ميدهد براى اينكه آنچه در معاد سود ميدهد فراموش شده است، و همّت و كوشش نداشتن براى بدست آوردن معاش و زندگى و نيكو گردانيدن كارهاى دنيا براى آنست كه هميشه مرگ در جلو روى او است، و خدا (حقيقت و درستى همه چيز را) ميداند.