سرش قرار داد، و چون گناه (ترك اولى) را بجا آورد آرزويش را جلو رويش و اجلش را پشت سرش نهاد، پس از اين رو درك كرده و ميفهمند و نميدانند.

مرحوم مجلسىّ ميفرمايد: شايد مراد و خواسته شده از اينكه اجل و مرگ جلو رويش بود آنست كه آدم هميشه متذكّر و يادآور مرگ بود، و مراد از اينكه آرزو پشت سرش بود فراموش نمودن آرزو و بدل ياد نيامدن آن است پس آرزويش دراز نميباشد، پس مراد پرسش‌كننده آنست كه چيست حال و چگونگى مردم با اينكه خردمندانند، نميدانند و چنان كه سزاوار است در بدست آوردن علم و دانش نميكوشند، پس پاسخ آن است كه سبب و علّت آن چيزى است كه براى آدم 7 پس از بجا آوردن ترك اولى (از دست دادن آنچه سزاوار بود) و در