طوسى از فردى به نام (رشيق) كه از مأموران معتضد عباسى است، ماجراى زير را نقل مى‌كند: (روزى معتضد خليفه عباسى ما را خواست و گفت شنيده‌ام در خانه حسن عسگرى فرزندى است، به خانه او برويد و اگر پسرى را ديديد، او را بكشيد و سرش را براى من بياوريد.

ما به سرعت به منزل امام شتافتيم، خانه زيبايى ديديم كه در گوشه آن، اطاقى نظر ما را جلب كرد، پرده را بالا زديم، اطاق بسيار بزرگى ديديم كه پر از آب بود و در ميان آب فرشى قرار داشت كه جوانى روى آن به نماز ايستاده بود، با ديدن او يكى از مأموران خواست او را دستگير كند، به محض ورود به اطاق، در آب فرو رفت، به زحمت او را بيرون آورديم و او بيهوش شد.

مأمور دوّم وارد شد او هم در آب فرو رفت و به زحمت او را نيز از آب بيرون آورديم و او نيز بيهوش شد، ساعتى بعد هر دو در حالى كه از ترس مى‌لرزيدند به هوش آمدند، همگى سوار مركبهاى خود شده به سوى جايگاه خليفه رفتيم و ماجرا را برايش توضيح داديم، او هم مانند ما از ترس لرزيد و گفت: هيچ كس از اين جريان با خبر نشود، اگر اين ماجرا را براى كسى بگوييد، شما را خواهم كشت، ما هم تا وقتى خليفه زنده بود جرأت نكرديم اين ماجرا را بازگو كنيم).

به دليل همين تعقيب و جستجوها بود كه امام مهدى (عج) مجبور شد در پرده غيبت به سر برد و دوران غيبت صغرى آغاز شد.

غيبت صغرى‌

: غيبت صغرى يا دوران غيبت كوتاه امام مهدى (عج) از سال 260 هجرى تا سال 329 هجرى به طول انجاميد، در اين دوران عدّه‌اى به نام وكيل يا نايب خاص، پل ارتباط ميان امام و شيعيان بودند، اينان كه همگى از خواص ياران و شيعيان امام بودند، عبارتند از:

1) عثمان بن سعيد: او وكيل امام حسن عسگرى 7 بود كه پس از درگذشت آن امام بزرگوار نايب امام زمان (عج) گرديد و شش سال عهده‌دار اين منصب بود.

2) محمّد بن عثمان: پس از وفات عثمان در سال 266 هجرى، فرزند او محمّد بن عثمان نايب امام زمان (عج) گشت و مدّت نيابت او 38 سال به طول انجاميد.

3) حسين بن روح، پس از وفات محمّد بن عثمان، حسين بن روح به نيابت رسيد