ميلاد پر بركت آن حضرت 7

امام باقر 7 چهار سال پيش از واقعه كربلا از پدر و مادرى علوى به دنيا آمد، او نخستين فرزند ذكور امام سجاد 7 نبود، ليكن به حكم الهى و به مقتضاى ذاتى براى تصدّى منصب امامت شايستگى بيشترى از ديگر برادران خود داشت و امام چهارم پيرو فرمان رسول خدا 6 ودايع وصايت و علم امامت را به او سپرد و او را به پيشوايى امّت منصوب كرد.

مادر امام باقر 7 فاطمه دختر امام حسن مجتبى 7 بود كه زنى باتقوا و پاكدامن بود كه در خاندان امام حسن نظير نداشت، لذا امام باقر از دو سو نسب شريفش به پيامبر 6 مى‌رسد.

كودكى امام 7

: چهار سال آغازين عمر امام در سايه جدش امام حسين 7 گذشت و با همه خردى از فيوضات اين گوهر تابناك و دردانه رسول خدا 6 بهره‌مند گشت، در جريان واقعه كربلا چنانچه مورّخين آورده‌اند، امام باقر در كنار ساير خاندان بنى هاشم حضور داشت و همراه كاروان اسراء به شام رفت، بى‌ترديد امام باقر لحظه به لحظه شاهد وقايع آن جانگداز بوده و اين اتفاقات تأثير شگرفى بر روح لطيف آن حضرت گذاشته است.

پس از اين واقعه، امام باقر 7 مدّت 34 سال در سايه پدر بزرگوار خود امام سجاد 7 به سر برد و از حيات پدر بارقه فيوضات ربّانى را دريافت مى‌كرد.

از همان ابتداى كودكى آثار بزرگى و كرامت از گفتار و كردار آن حضرت آشكار بود و علم امامت از وجود تابناكش مى‌تراويد، چون امامت به خردى و كبر سنّ نيست، بلكه علم امام از سرچشمه وحى نشأت مى‌گيرد.

خصائص اخلاقى امام 7

: البته بايد دانست خداوند هيچ بنده‌اى را براى عهده‌دار شدن مقام امامت بر نمى‌گزيند و او را حجّت آشكار خويش بر آفريدگانش قرار نمى‌دهد، مگر آنكه صفات پسنديده و مكارم اخلاقى در وجود او به كمال رسيده باشد و سخن و عملش مطابق حقّ و صلاح باشد.

ابن شهر آشوب در كتاب (مناقب) خود در باره امام باقر 7 مى‌گويد: او