طعامى در خانه نبوده با تعجّب پرسش كرد: فاطمه اين غذا را از كجا آورده‌اى؟

پيامبر 6 فرمود: اى ابا لحسن تناول كن و چيزى مپرس، سپاس خدايى را كه مرا نميراند تا از فرزندى مانند مريم دختران عمران برخوردار نمود و سپس آيه 37 سوره آل عمران در باره ماجراى مريم و نزول طعام بهشتى را تلاوت فرمود و آنگاه همگى از آن غذا تناول كردند و شكر الهى را به جاى آوردند.

از آن طرف اعرابى به نزد قبيله خود رفت و بعد از بيان ماجرا آنها را به اسلام هدايت كرد و در اثر سخنان او چهار هزار نفر قبيله بنى سليم به اسلام گرويدند و از آن پس با پرچمهاى سبز رنگ خود در كنار پيامبر 6 از اسلام و پيامبر 6 پاسدارى مى‌كردند.

عبادت خالصانه و اطاعت محض از دستورات الهى‌

: از حسن بصرى روايت شده: در ميان امت كسى عابدتر از زهرا (س) نبود، او آنقدر در محراب عبادت به نماز مى‌ايستاد كه پاهايش ورم مى‌كرد.

از امام حسن 7 روايت شده كه فرمود: مادرم شبها تا صبح به عبادت بود، يك شب جمعه او را تا هنگام سپيده در حال قيام و قعود ديدم كه مرتبّ براى مردان و زنان مؤمن دعا مى‌كرد، با مشاهده اين وضع از او پرسيدم: مادر چرا براى ما دعا نمى‌كنى؟

فرمود: پسرم اوّل همسايه، سپس خانه! نقل كرده‌اند وقتى آيه‌ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ .... [1]: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، صداى خود را نزد پيامبر بلند نكنيد و او را مانند يكى از خود صدا نزنيد)، نازل شد مسلمانان موظّف شدند كه آن حضرت را (يا محمّد) صدا نزنند و پيامبر را با عنوان (رسول اللَّه) مخاطب قرار دهند، فاطمه (س) نيز با رسيدن اين فرمان، پيامبر را به جاى آنكه به نام (يا ابتاه: اى پدر) صدا بزند، با عنوان يا (رسول اللَّه) مخاطب نمود، پيامبر 6 با شنيدن اين عنوان، از زهرا در اين باره پرسش كرد، آن حضرت فرمود:

چون مى‌خواهم از دستور الهى اطاعت كنم، پيامبر فرمود: فاطمه جان اين دستور متوجّه تو نيست، من بيشتر دوست دارم از دهان تو كلمه (پدر) را بشنوم.

[1] سوره حجرات، آيه 2.