آغاز ابو بكر و عمر را براى مقابله با آنها روانه ساخت، ليكن آنها با مشاهده موضع استراتژيك دشمن بازگشت را بر حمله و مقابله ترجيح دادند، چون اعراب در يك بيابان بسيار سنگلاخ و صعب العبور به نام (وادى الرمل) سنگر گرفته بودند و مقابله آنها بسيار دشوار بود، سرانجام پيامبر 6 مقابله با آنها را به على 7 واگذار كرد و فرماندهان سابق را تحت الامر او بسوى دشمن روانه ساخت.

على 7 شبانه مواضع دشمن را محاصره نمود و در سپيده صبح به آنها حمله كرد و بسيارى از آنها را به هلاكت در آورد و سايرين را به اسارت گرفت، بامداد همان روز در نماز صبح سوره (و العاديات) بر رسول خدا 6 نازل شد، وقتى مردم از اين سوره ناشناخته سؤال كردند، فرمود: هم اكنون جبرئيل به من خبر داد كه على بر دشمنان غلبه يافت، وقتى على 7 به مدينه رسيد، مردم و پيامبر به استقبال سپاه او شتافتند، على 7 به احترام پيامبر 6 از اسب پياده شد، ليكن رسول خدا 6 فرمود: بر اسب سوار شو كه خدا و رسولش از تو خرسندند و اگر نمى‌ترسيدم گروههايى از امّتم در باره تو چيزى را بگويند كه مسيحيان در باره عيسى 7 گفتند، همانا در باره تو سخنى مى‌گفتم كه همه مردم خاك زير پاى تو را بر مى‌گرفتند.

بدينسان على 7 شمشير برّان اسلام بود كه هرگز دچار كندى و سستى نمى‌گشت، پس از آن پيامبر 6 دو بار على 7 را به يمن گسيل داشت و قبايل آن ديار خصوصا قبايل حمدان همگى به دست آن حضرت به شرف اسلام مشرّف شدند.

حجة الوداع و ماجراى غدير خم:

در ذى الحجه سال دهم هجرى پيامبر 6 تصميم گرفت به مكه رفته و آخرين حجّ خود را در معيّت مؤمنان بجا آورده و مناسك حج ابراهيم را عملا به آنان بياموزد، پس از انجام مراسم حج فرشته وحى بر رسول خدا 6 نازل شد و اين آيه را ابلاغ نمود: (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ‌: اى رسول ما، آنچه راى از جانب پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ كن، چون اگر اين عمل راى انجام ندهى، رسالت خدا راى انجام نداده‌اى و خداوند تو راى از شرّ مردم حفظ مى‌كند) [1] آنگاه پيامبر 6 مردم را در

[1] سوره مائده، آيه 67.