ايشان را و فروگيرد خوارى و بتحقيق كه بودند در دنيا كه خوانده ميشدند بسوى سجده كردن و حال آنكه ايشان تندرست بودند و قادر بر آن و در قرآن بجاى شاخصة خاشعة واقع شده يعنى در حالتى كه چشمهاى ايشان فرو افتاده باشد و بجهت شدت هول و ترس نتوانند كه چشم بگشايند و سر بالا كنند و شايد كه مراد حضرت 7 بيان حال ايشان باشد بطريق اقتباس از قرآن نه نقل عبارت آن با آنكه محتمل است كه اين اشتباه از راوى يا مؤلف يا كاتب باشد.

«مترجم گويد» كه مؤلف بعد از ذكر اين حديث گفته كه محمد بن على مؤلف اين كتاب ميگويد كه قول آن حضرت كه خداوند جبار برتر است و بسوى ساق پايش اشاره نمود و زير جامه را از آن دور فرمود بآن قصد ميفرمايد كه خداوند جبار از آن برتر است كه وصف شود بساقى كه صفتش اينست.

حديث كرد ما را محمد بن حسن بن احمد بن وليد «رضى» گفت كه حديث كرد ما را محمد بن حسين صفار از احمد بن محمد بن عيسى از احمد بن محمد بن ابى نصر از حسين بن موسى از عبيد بن زراره از حضرت صادق 7 كه گفت آن حضرت را سؤال كردم از قول خداى عز و جل‌ يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ‌ و گفت كه حضرت زير جامه‌اش را از ساق پايش دور كرد و دست ديگرش بر سرش بود و فرمود كه‌

سبحان ربى الاعلى و بحمده‌

يعنى پاك و منزه ميشمارم پروردگار خويش را كه بلند مرتبه‌تر است و حال آنكه بحمد و ستايش او مشغولم.

مترجم گويد كه مؤلف بعد از ذكر اين حديث گفته كه مؤلف اين كتاب ميگويد كه معنى قول آن حضرت‌

سبحان ربى الاعلى‌

تنزيه و دور گردانيدن خداى عز و جل است از آنكه او را ساقى باشد.

«باب پانزدهم» در معنى قول خداى تبارك و تعالى‌ اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌

تا آخر آيه كه ترجمه‌اش اينست كه خدا نور و