كه منحصراً از شمشير استفاده مى‌كند. شك نداريم كه اسلام دين شمشير هم هست و اين كمالى است در اسلام نه نقصى در آن. ولى آنها كه مى‌گويند «اسلام دين شمشير» است، مى‌خواهند بگويند ابزارى كه اسلام در دعوت خودش به كار مى‌برد شمشير است، يعنى چنان كه قرآن مى‌گويد:

«ادعُ الي سَبيلِ رَبِّكَ بِالحِكمَةِ وَ المَوعِظَةِ الحَسَنَةِ وَ جادِلهُم بِالَّتي هِيَ احسَنُ.»[1]

آنها مى‌خواهند اين طور وانمود كنند كه دستور پيغمبر اسلام اين بوده: «ادعُ بِالسَّيف». حالا كسى نيست بگويد پس چرا قرآن گفته است: «ادعُ الي سَبيلِ رَبِّكَ بِالحِكمَةِ وَ المَوعِظَةِ الحَسَنَةِ وَ جادِلهُم بِالَّتي هِيَ احسَنُ» و در عمل پيغمبر چنين بوده است. يك نوع خَلط مبحثى مى‌كنند، بعد مى‌گويند اسلام دين شمشير است، حتى در بعضى از كتاب‌هايشان به پيغمبر اكرم اهانت مى‌كنند، كاريكاتور مردى را مى‌كشند كه در يك دستش قرآن است و در دست ديگرش شمشير، و بالاى سر افراد ايستاده كه يا بايد به اين قرآن ايمان بياورى و يا گردنت را مى‌زنم. كشيش‌ها از اين كارها در دنيا زياد كرده‌اند.

ثروت خديجه‌

اين را هم به شما عرض كنم: گاهى خود ما مسلمانان حرفهايى مى‌زنيم كه نه با تاريخ منطبق است و نه با قرآن، با حرف‌هاى دشمن‌ها منطبق است؛ يعنى حرفى را كه يك جنبه‌اش درست است به گونه‌اى تعبير مى‌كنيم كه‌

[1] - نحل، 125.