فلسفه ذكر مصيبت‌

جوانى از من پرسيد اگر بناست مكتب امام حسين 7 احيا بشود، آيا ذكر مصيبت امام حسين هم ضرورتى دارد؟ گفتم بله، دستورى است كه ائمه اطهار به ما داده‌اند و اين دستور فلسفه‌اى دارد و آن اينكه هر مكتبى اگر چاشنيى از «عاطفه» نداشته باشد و صرفاً مكتب و فلسفه و فكر باشد، چندان در دل‌ها و روح‌ها نفوذ ندارد وشانس بقا ندارد، ولى اگر يك مكتب چاشنيى از عاطفه داشته باشد، اين عاطفه به آن حرارت مى‌دهد. معنا و فلسفه آن مكتب را روشن مى‌كند، به آن مكتب منطق مى دهد، آن مكتب را منطقى مى‌كند.

بدون شك مكتب امام حسين منطق وفلسفه دارد، درس است و بايد آموخت اما اگر ما دائماً اين مكتب را صرفاً به صورت يك مكتب فكرى بازگو كنيم حرارت و جوشش گرفته مى‌شود و اساساً كهنه مى‌گردد. اين، بسيار نظر بزرگ و عميقانه‌اى بوده است، يك دورانديشى فوق‌العاده عجيب و معصومانه‌اى بوده است كه گفته‌اند براى هميشه اين چاشنى را از دست ندهيد؛ چاشنى عاطفه، ذكر مصيبت حسين‌بن على 7 يا اميرالمؤمنين يا امام حسن يا ائمه ديگر و يا حضرت زهرا (سلام الله عليها). اين چاشنى عاطفه را ما حفظ و نگهدارى كنيم.

معيارها در رفتار

هر كسى در عالم همچنان كه گفتار دارد رفتار هم دارد. همه مردم سَير دارند ولى همه مردم سيره ندارند؛ يعنى اينچنين نيست كه همه مردم در