فصل چهارم يگانگى او در شناخت قرآن و معانى آن و يگانگى او در آگاهى از نزول قرآن و آنچه در آن است.

28- عن أنس قال: قال النبي 6 و سلم: عليّ يعلّم الناس بعدي من تأويل القرآن ما لا يعلمون أو قال: يخبرهم.

رواه جماعة عن عبد الكريم.

انس بن مالك گفت: پيامبر فرمود: على پس از من به مردم تأويل قرآن و آنچه را كه نمى‌دانند ياد مى‌دهد. يا گفت: به آنان خبر مى‌دهد.

اين روايت را جماعتى از عبد الكريم نقل كرده است.

سخن عبد اللّه بن عمر در يگانگى على در علم قرآن:

29- قال ابن عمر: عليّ أعلم الناس بما أنزل اللّه على محمّد.

ابن عمر گفت: على آگاهترين مردم است به آنچه خدا بر محمد نازل كرده است.

سخن على 7:

30- عن علقمة بن قيس قال: قال علي: سلوني يا أهل الكوفة قبل أن لا تسألوني فو الذى نفسي بيده ما نزلت آية إلا و أنا أعلم بها أين نزلت و فيمن نزلت، في سهل أم في مسير أم في مقام.

علقمة بن قيس گفت: على 7 مى‌گفت: اى اهل كوفه از من بپرسيد پيش از آنكه نتوانيد از من بپرسيد، سوگند به كسى كه جانم در دست اوست، آيه‌اى نازل نشده مگر اينكه من مى‌دانم كه كجا نازل شده و درباره چه كسى نازل شده، در بيابان يا كوه يا در راه يا در اقامتگاه نازل شده است.

اين روايت را ابو الطفيل نيز از او نقل كرده است.[1] 31- عن أبي الطفيل قال: شهدت عليا و هو يخطب و يقول: سلوني فو اللّه‌

[1] و نيز بنگريد به: ابن حجر، تهذيب التهذيب ج 7 ص 338.