زاذان گفت: شنيدم على 7 مى‌گفت: اگر براى من پشتى گذاشته مى‌شد و من بر آن مى‌نشستم، ميان اهل تورات با توراتشان و ميان اهل انجيل با انجيلشان و ميان اهل زبور با زبورشان و ميان اهل فرقان با فرقانشان حكم مى‌كردم با حكمى كه شكوفا مى‌شود و به سوى خدا بالا مى‌رود، سوگند به خدا آيه‌اى در شب يا روز در دره و كوه و بيابان و دريا نازل نشده مگر اينكه دانستم كه در چه ساعتى و درباره چه كسى نازل شده است و هيچ كس از قريش وجود ندارد مگر اينكه آيه‌اى درباره او نازل شده كه او را به سوى بهشت يا جهنم سوق مى‌دهد.

گوينده‌اى گفت: درباره تو چه چيزى نازل شده است يا امير المؤمنين؟ گفت:

«افمن كان على بينة من ربه و يتلوه شاهد منه» پس محمد 6 بر بينه‌اى از پروردگارش بود و شاهد من هستم كه پشت سر او مى‌رفتم.

385- 386- همين مضمون با دو سند ديگر نيز نقل شده است.

387- مضمون روايت شماره 381 با سند ديگرى از ابن عباس نقل شده است.

64 و نيز در اين سوره نازل شده است: وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنْقُوصٍ‌

و همانا ما سهم آنان را بدون كاستى به تمامى مى‌دهيم.

(سوره هود آيه 109) 388- عن ابن عبّاس في قوله تعالى: (و إنّا لموفّوهم نصيبهم غير منقوص) يعني بني هاشم نوّفيهم ملكهم الذي أوجب اللّه لهم غير منقوص، قال ابن عباس: و هو ستون مائة و سنة.

ابن عباس درباره سخن خداوند: «و انا لموفّوهم نصيبهم غير منقوص» گفت: يعنى بنى هاشم، كه خدا سلطنتى را كه بر آنان مقرر كرده بى كاستى مى‌دهد. ابن عباس گفت: