به مقام محمود (شفاعت) برانگيزاند.»[1] پيامبر 6 خود فرموده‌اند: منظور از اين مقام، مقامى است كه در آن براى امت خويش شفاعت خواهم كرد.[2] امام رضا 7 فرموده است كه پيامبر 6 فرموده‌اند: هر كس به حوض من ايمان نياورد، خدايش كنار حوض من نرساند و هر كس به شفاعت من ايمان نياورد، خدايش شفاعت مرا به او نرساند. همانا شفاعت من براى كسانى از امت من است كه مرتكب گناهان كبيره شده‌اند و بر نيكوكاران كه راهى و اعتراضى نيست.[3] و به امام رضا 7 گفته شد: اى پسر رسول خدا! معنى اين آيه (آيه 28 سوره بيست و يكم) كه مى‌فرمايد: «شفاعت نمى‌كنند مگر براى كسى كه خدا از او راضى است» چيست؟ فرمود: يعنى براى كسى كه خداوند از دين و آيين او خشنود است.[4] و پيامبر فرموده‌اند: شفاعت من براى آن دسته از امت من است كه مرتكب گناهان كبيره شده‌اند، غير از شرك به خدا و ستم.[5] امام صادق فرموده است: و هر كس سه چيز را منكر شود از شيعيان ما نيست، معراج و پرسش در گور و شفاعت.[6] ابن عباس مى‌گويد: چون سوره كوثر نازل شد، پيامبر 6 به منبر رفتند و بر مردم آن را خواندند و چون فرود آمدند، مردم به ايشان گفتند: اى رسول خدا! اين چيزى كه خداوند به شما ارزانى فرموده است، چيست؟ فرمودند: جويى است در بهشت كه از شير سپيدتر و از قدح پايدارتر است (از تير راست‌تر و انباشته‌تر است).

بر دو كرانه آن خيمه‌هايى از مرواريد و ياقوت برپاست. پرندگانى سبز رنگ بر آن وارد مى‌شوند كه گردنهاى كشيده‌يى همچون گردن شتران تنومند دارند. گفتند: اى رسول خدا! آن پرندگان چه نيكبختند. فرمودند: آيا به شما از نيكبخت‌تر از آنان خبر

[1]. براى اطلاع بيشتر به تفسير برهان، ج 2، ص 438، مراجعه فرماييد. م.

[2]. به تفسير مجمع البيان طبرسى، ج 5 و 6، ص 435، چاپ بيروت، 1379 ق. مراجعه فرماييد. م.

[3]. به نقل از عيون اخبار الرضا، ص 78، و امالى صدوق، ص 5، در بحار الانوار، ج 8، ص 34، چاپ جديد، آمده است. م.

[4]. به نقل از عيون اخبار الرضا، ص 78، و امالى صدوق، ص 5، در بحار الانوار، ج 8، ص 34، چاپ جديد، آمده است. م.

[5]. خصال، صدوق، ج 2، ص 9. م.

[6]. به نقل از امالى صدوق، ص 177، در بحار الانوار، ج 8، ص 37، چاپ جديد، آمده است. م.