شده‌اند، مى‌بينند جز ساعتى از روز درنگ نكرده‌اند.» تا آخر آيه سى و پنجم سوره چهل و ششم (احقاف).

پيامبر 6 فرموده‌اند: دنيا چون خوابهاى خوش خفتگان است، با اين تفاوت كه دنيا داران را بر اعمال خود جزا و سزا مى‌دهند.[1] و گفته شده است كه پيامبر 6 از كنار لاشه بزغاله‌يى كه در راه افكنده بودند عبور فرمودند، به ياران گفتند: آيا مى‌بينيد كه اين لاشه براى صاحبش چه بى‌ارزش است؟ سوگند به خدا كه دنيا در نظر خداوند، خوارتر از اين لاشه است در نظر صاحبش.[2] و پيامبر 6 فرموده‌اند: دنيا سراى كسى است كه او را سراى ديگر نباشد و مال كسى است كه او را مال ديگر نباشد. آن كس كه عقل ندارد، براى دنيا مال مى‌اندوزد و آن را كه فهم نيست، شهوات دنيا را مى‌طلبد و آن را كه علم نيست، بر دنيا ستيز مى‌كند و آن را كه فقه نيست، بر آن رشك و حسد مى‌ورزد و آن را كه يقين نيست، براى دنيا كوشش مى‌كند.

و روايت است كه پيامبر 6 اين آيه را تلاوت فرمود «آيا كسى كه خداى سينه‌اش را براى اسلام گسترده است و او بر پرتوى از خداى خود است.» آيه 22 سوره 39 (زمر).

و سپس فرمودند: چون پرتو بر دل افتد، دل گشاده و گسترده مى‌شود. گفتند:

اى رسول خدا! آيا براى آن نشانه‌يى است كه شناخته شود؟ فرمودند: آرى، خويشتن را از سراى فريب كندن، و بازگشت به سراى جاودانه و آماده شدن براى مرگ پيش از فرا رسيدن آن.[3] و همان حضرت به ابن عمر فرمودند: در دنيا چنان باش كه گويى غريب يا رهگذرى و خويشتن را در شمار مردگان بشمار.

شاعر چنين سروده است:

«غريب باش و جهان را رهگذرى پندار و در همه روزگار خويشتن را از

[1]. اين گفتار در احياء علوم الدين، ص 1725، چاپ دار الشعب مصر، آمده است. م.

[2]. روايتى نظير اين، با اندك تفاوت لفظى، در اصول كافى، ص 129، ج 2، و مستدرك حاكم، ص 306، ج 4، آمده است. م.

[3]. مستدرك حاكم، ص 311، ج 4. م.