خدايتان دوست بدارد.[1]» همان حضرت فرموده است، مردم خدا را با سه حالت پرستش مى‌كنند، طبقه‌يى او را با آرزو و رغبت در پاداش مى‌پرستند كه اين پرستش آزمندان است و طمع شمرده مى‌شود. گروهى ديگر از بيم آتش و دوزخ او را مى‌پرستند، اين هم پرستشى چون پرستش بردگان و آميخته با بيم است. ولى من خدا را به سبب محبت به او مى‌پرستم و اين پرستش افراد گرامى و موجب زينهارى و امان است. زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد «و آنان امروز از بيم در امانند.» (بخشى از آيه نود و يكم سوره بيست و هفتم) و نيز خداوند متعال مى‌فرمايد «اگر شما خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد تا خدايتان دوست بدارد و گناهان شما را براى شما ببخشايد.» (بخشى از آيه سى و يكم سوره سوم)، و هر كس به خداوند محبت بورزد، خداوند به او محبت مى‌ورزد و هر كس كه خداى عز و جل به او محبت ورزد، از كسانى است كه در امان و زينهارى است.[2] همان حضرت فرموده است، زنى از جن بنام عفراء به حضور پيامبر 6 مى‌آمد و سخنان ايشان را مى‌شنيد و سپس نزد جنيان صالح و نيكوكار مى‌رفت و آنان بدست او مسلمان مى‌شدند. چند روزى نيامد، پيامبر 6 از جبريل 7 در باره او پرسيدند، گفت: به ديدار يكى از خواهران خود رفته است كه او را براى خدا دوست مى‌دارد.

پيامبر فرمودند: خوشا به حال كسانى كه يك ديگر را براى خدا و در راه خدا دوست مى‌دارند. بدرستى كه خداوند متعال در بهشت ستونى از ياقوت سرخ برافراشته كه بر آن هفتاد هزار كاخ و در هر كاخ هفتاد هزار غرفه است كه آنها را براى كسانى كه در راه خدا يك ديگر را دوست دارند و زيارت مى‌كنند، آفريده است.

رسول خدا 6 روزى به يكى از ياران خود فرمود: اى بنده خدا! در راه خدا دوست بدار و در راه خدا دشمن بدار و در راه خدا مهرورزى كن و براى خدا بى‌مهرى كن كه دوستى و ولايت خدا جز با اين بدست نمى‌آيد و هيچ كس مزه ايمان‌

[1]. نظير اين روايت با توضيحى در آغاز آن، ذيل شماره 5 در اصول كافى مترجم، ص 190، ج 3، آمده است. و به نقل از محاسن برقى، در مشكاة الانوار طبرسى، ص 120، از حضرت باقر نقل شده است. م.

[2]. اين روايت در خصال صدوق، ص 187، ج 1، همراه با ترجمه آقاى كمره‌يى آمده است. م.