كه اى پسر! نامت چيست؟ فرمود: من محمد بن على بن حسينم. جابر شروع به بوسيدن سر امام باقر كرد و گفت: پدر و مادرم فداى تو باد. رسول خدا به تو سلام رساند.

گويد امام باقر در حالى كه ترسيده بود به حضور پدرش على بن حسين آمد و اين خبر را به اطلاع ايشان رساند. امام سجاد فرمود: آيا جابر چنين كرد؟ گفت آرى.

فرمود: پسرم در خانه خود بنشين و جابر بامداد و غروب به حضور امام باقر مى‌رسيد و مردم مدينه مى‌گفتند: جاى بسى تعجب است از جابر، با آنكه آخرين كسى است از اصحاب پيامبر كه باقى مانده، صبح و عصر به حضور اين پسر مى‌آيد. چيزى نگذشت كه امام سجاد رحلت فرمود. امام باقر 7 به احترام آنكه جابر افتخار مصاحبت با پيامبر را داشته است به خانه او مى‌آمد و مى‌نشست و از خداوند متعال براى آنان سخن مى‌گفت و مردم مدينه مى‌گفتند: گستاخ‌تر از محمد بن على نديده‌ايم، و امام باقر كه گفتار ايشان را شنيد، براى آنان از پيامبر 6 سخن مى‌گفت. آنان گفتند: دروغگوتر از اين نديده‌ايم. از كسى سخن مى‌گويد كه او را اصلا نديده است، و چون امام باقر شنيد كه چنين مى‌گويند، براى آنان از قول جابر بن عبد الله حديث مى‌كرد و آنان مى‌پذيرفتند و تصديق مى‌كردند و حال آنكه به خدا سوگند جابر براى كسب دانش به خانه و حضور امام باقر 7 مى‌رفت.[1] امام باقر 7 روز سه شنبه يا جمعه، سوم صفر سال پنجاه و هفت هجرت، در مدينه متولد شد و در ماه ذى حجه يا ربيع الاول يا ربيع الآخر سال يك صد و چهارده هجرت در پنجاه و هفت سالگى در مدينه رحلت فرمود. مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبى 7 است. كنيه مادرش را ام عبد الله و ام عبده نوشته‌اند. بنا بر اين نسب امام باقر از سوى پدر و مادر به هاشم‌[2] و به امير المؤمنين على مى‌رسد. امام باقر در علم و فضل شهره و ضرب المثل است و در باره صفات پسنديده ايشان آثار و اشعار بسيار نقل شده و در باره آن حضرت قرطى چنين سروده است:

[1]. اين روايت دومين روايتى است كه در باب تولد حضرت باقر در اصول كافى كلينى، ص 372، ج 2، چاپ علميه اسلاميه، با ذكر سلسله اسناد آمده است و نيز در اختصاص شيخ مفيد، ص 56، چاپ سيد محمد مهدى خرسان آمده است. م.

[2]. براى اطلاع بيشتر از اقوال ديگر در باره تاريخ تولد و رحلت امام باقر7 به صفحات 212 و 223 جلد 46 بحار، چاپ جديد، مراجعه فرماييد. م.