بر فرشتگانش واجب ساخته است.[1] ابو سعيد خدرى مى‌گويد: روز غدير خم پيامبر 6 نخست فرمان دادند منادى ندا دهد كه همگان جمع شوند و آنگاه دست على 7 را گرفته و فرمودند:

پروردگارا! هر كس من مولاى اويم اين على مولاى اوست. خداوندا! دوست بدار هر كس على را دوست دارد و دشمن بدار هر كه او را دشمن مى‌دارد.[2] در اين هنگام حسان بن ثابت گفت: اى رسول خدا! آيا در باره على شعرى بگويم؟ فرمود: آرى، بگو و او چنين سرود: «روز غدير پيامبر ايشان آنان را ندا داد در كنار غدير خم و پيامبر چه نيكو مناديى است. به آنان فرمود: مولا و ولى شما كيست؟ همگى بدون اينكه ستيزه‌يى آشكار شود گفتند: پروردگارت مولاى ماست و تو خود ولى مايى و در تمام روزگار در ميان ما در اين مورد سركشى نخواهى يافت. پيامبر به على فرمود: اى على! برخيز كه من ترا پس از خود به امامت و راهنمايى برگزيدم. هر كس من مولاى اويم اين على ولى اوست و همگان براى او ياران راست و درست باشيد و سپس چنين دعا فرمود كه پروردگارا! دوستدار على را دوست بدار و با هر كس كه با او دشمن باشد دشمن باش.»[3] شيخ اديب على بن احمد فنجكردى در اين باره چنين سروده است:[4] «غدير خم را انكار مكن كه همچون آفتاب تابان و بلكه از آن هم آشكارتر

[1]. با ذكر سلسله اسناد از قول حضرت صادق7 بدون هيچ گونه تغيير و تبديلى در صفحه 124 ترجمه امالى صدوق به قلم آقاى كمره‌يى چاپ 1355 خورشيدى آمده است.

است. ضمنا براى اطلاع از منابع حديث« انا مدينة العلم و على بابها» در كتابهاى اهل سنت به صفحات 248 تا 250 جلد دوم كتاب فضائل الخمسه مراجعه فرماييد. م.

[2]. براى اطلاع بيشتر از نمونه‌هاى ديگرى از اين روايت و به نقل گروهى از بزرگان اصحاب به صفحات 349 تا 384 جلد اول كتاب فضائل الخمسه مراجعه فرماييد. م.

[3]. اين ابيات در صفحه 574 ترجمه امالى صدوق همراه با متن عربى، با اختلاف لفظى اندكى و تفاوت در دو بيت آمده است. در منابع اهل سنت در صفحه 81 مناقب اخطب خوارزم، درگذشته 568 قمرى و صفحه 33 كتاب تذكرة الخواص سبط ابن الجوزى آمده است. م.

[4]. اين شاعر خراسانى كه از« پنج كرد» نيشابور است، معاصر فتال و درگذشته 513 هجرى قمرى است. همين ابيات او و ابيات ديگر و ابياتى كه به قيس بن سعد نسبت داده شده، در صفحه 156 جلد 8 اعيان الشيعه، چاپ جديد، 1403 قمرى، بيروت، آمده است. م.