آمده از كفشان برود نگران باشند. هر گاه خدا و نعمتهايش را ياد كنند بترسند[1] و نگران شوند و چون آيات خدا بر آنان خوانده شود از بيان نفوذ قدرت او ايمانشان در افزايد و بر پروردگارشان توكّل كنند.

(1) اى پسر جندب، ديرى است كه (خانه) نادانى آبادان و بنيانش پرتوان شده و اين از آن روست كه دين خدا را به بازى گرفتند تا بدان جا كه (حتّى) آن كس از آنان كه به نزديكى با خدا تظاهر مى‌كند به نظر خود (و در دل) جز آن را خواهد، و آنان ستمكارانند.

(2) اى پسر جندب، اگر شيعيان ما (شيعه) راستين بودند فرشتگان با آنان دست مى‌دادند و ابر (رحمت) بر سرشان سايه مى‌افكند و به درخشندگى روز مى‌درخشيدند و از فراز سر و از زير گامهايشان روزى مى‌خوردند[2] و هر آنچه از خدا مى‌خواستند مى‌دادشان.

(3) اى پسر جندب، در حقّ گنهكارانى كه اهل دعوت شمايند، جز نيك مگو. و (همه) براى توفيق آنان به خداوند دلگرم باشيد و مسألت كنيد كه توبه آنها پذيرفته آيد. پس هر كه ما را بخواهد و دوست بدارد و با دشمن ما دوستى نورزد و آنچه را مى‌داند بگويد و از گفتن آنچه نمى‌داند يا در آن اشكال (و ابهامى) دارد دم فرو بندد[3]، در بهشت باشد.

(4) اى پسر جندب، آنكه (تنها) بر كردار خود تكيه دارد هلاك است.[4] و آنكه بر گناهان گستاخ است و (با وجود اين گستاخى) به رحمت خدا اميد دارد، نجات نمى‌يابد. گفتم: پس چه كس نجات مى‌يابد فرمود: آنان كه بين بيم و اميدند، گويى دلشان از شوق پاداش و بيم كيفر در چنگال پرنده‌اى است.

(5) اى پسر جندب، هر كس دلشاد شود كه خدايش با حورعين همسرى دهد و تاج نور بر تاركش نهد بايد برادر مؤمن خود را دلشاد كند.

(6) اى پسر جندب، از خواب شب و سخن گفتن به روز بكاه. در پيكر (آدمى) چيزى كم‌سپاس‌تر از ديده و زبان نيست، زيرا مادر سليمان به سليمان 7 گفت: اى پسرك من از خواب بپرهيز كه تو را آن روز كه مردم به كردارهاى خود نيازمندند، تهيدست كند.[5] (7) اى پسر جندب، به راستى، شيطان را دامهايى است كه بدانها شكار كند، پس از دامها و تله‌هاى او اجتناب كنيد. عرض كردم: اى پسر پيامبر خدا، آنها كدامند؟ (8) فرمود: امّا تله‌هاى او، جلوگيرى از

[1] يعنى از احتمال تبديل نعمت به نقمت و امكان سوء عاقبت بترسند.- م.

[2] يعنى غرق در نعمتهاى آسمانى و زمينى بودند.- م.

[3] به گفته حافظ:« يا سخن دانسته گو اى مرد بخرد يا خموش».- م.

[4] مراد آن است كه علاوه بر تكيه به عمل خود بايد توكّل به لطف و عفو الهى نيز داشته باشد.- م.

[5] مراد روز رستاخيز است كه همه كس به ارائه اعمال خود براى رسيدن به پاداش نيازمند است. بقيّه اين عبارات شامل آنچه مربوط به زبان مى‌شود در متن ناتمام مانده است.- م.