(1) خدا را، خدا را، در باب (آن گروه از) اصحاب پيامبرتان كه بدعتى نگذاشتند و بدعتگذارى را پناه ندادند، زيرا پيامبر خدا 6 سفارش آنان را فرموده و بدعتگذار، از آنها و جز آنها، و نيز پناه دهنده (و مشوّق) بدعتگذاران را لعن كرده است.

(2) خدا را، خدا را، در حقّ زنان و مملوكانتان، زيرا واپسين سخنى كه پيامبر شما بر زبان راند اين بود: « (مراعات) دو ناتوان را به شما سفارش مى‌كنم: زنان و مملوكان» (3) نماز، نماز، نماز، در (اجراى فرايض) خدا از سرزنش هيچ ملامتگرى نهراسيد تا هر كس را كه قصد (آزار) تان كند يا به شما ستم رساند از شما باز دارد.[1] با مردم چنان كه خدا فرمانتان داده، به نيكى سخن گوييد، امر به معروف و نهى از منكر را ترك نكنيد كه خداوند بدانتان را بر شما سرپرستى (و زمامدارى) دهد و آنگاه (هر چه بر ضدّ آنان) دعا كنيد از شما مستجاب نشود.

(4) اى فرزندان من، بر شماست كه بر بهم پيوستگى و بخشش به هم و شتافتن به كمك يك ديگر[2] بپاييد و از گسستن و پشت به هم كردن و پراكندگى بپرهيزيد، «در نيكى و پارسايى همدستى كنيد نه در گناه و ستمكارى، و از خدا پروا كنيد كه خداوند سخت كيفر است».[3] خدا شما اهل بيت را حفظ كند و (حرمت و فرمانبرى از) پيامبرتان را در ميانه شما نگهدارد.[4] شما را به خداى مى‌سپارم و بر شما درود مى‌فرستم و رحمت و بركات خدا را (برايتان) مسألت دارم ...

سپس پيوسته مى‌گفت: «لا اله الّا الله» تا در گذشت.

(5)

برتر شمردن (امام 7) دانش را

(6) اى مردم، بدانيد كه كمال دين (در) طلب دانش و بكار بستن آن است. و به راستى دانش جستن بر شما از مال خواهى واجب‌تر است، زيرا مال (دنيا) ميان شما تقسيم گشته و برايتان ضمانت شده است.[5] عادلى آن را ميان شما تقسيم كرده و ضمانتش فرموده، و به زودى با رساندن آن به شما وفا كند، و دانش براى شما نزد اهلش ذخيره است و شما به خواستن آن از ايشان مأموريد. پس در طلبش برويد (7) و بدانيد كه بسيارى مال موجب فساد دين و سبب سختى دلها گردد و بسيارى دانش‌

[1] در كافى به جاى« يكفكم من ارادكم»[ يكفيكم الله من اذاكم- خداوند شما را از( گزند) كسى كه آزارتان رساند حمايت مى‌كند] آمده است.

[2] در متن« عليكم يا نبىّ بالتّواصل .. و التّبادر» آمده و مراد از« تبادر» همان شتافتن در كمك متقابل به يك ديگر است.- م.

[3] المائده 2- تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‌ وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ‌.- م.

[4] در كافى به جاى« فيكم نبيّكم»[ نبيّكم فيكم‌] آمده است.

[5] اشاره به گفته خداى تعالى‌ نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا- ما زيست مايه‌شان را در زندگى دنيا در ميانشان تقسيم كرده‌ايم» الزخرف، 32 و نيز مراد امام 7 از« ضمانت شده» اشاره به گفته خداى عزّ و جلّ است كه فرمايد: وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها- هيچ جنبنده‌اى در زمين نيست مگر آنكه روزيش بر خداست» هود، 6، رك: وافى