(1) سپس اى حسن! من تو و همه فرزندان و خاندان خود و هر يك از مؤمنان را كه نامه‌ام بدو رسد، به تقواى پروردگارتان و (اينكه) از دنيا نرويد مگر آنكه مسلمان (مانده) باشيد سفارش مى‌كنم (2) «همگى به رشته الهى در آويزيد و پراكنده نشويد»[1] زيرا من شنيدم پيامبر خدا 6 مى‌فرمود: «سازش (و اتّحاد) ميانه مردم برتر از جمله نماز و روزه باشد» و به راستى، نابودكننده و براندازنده دين‌[2] همانا اختلاف ميانه مردم است و نيرويى جز به خدا نباشد. به خويشاوندان خود توجّه كنيد و پيوند با آنان را نگهداريد تا خدا حساب را بر شما آسان كند.

(3) خدا را، خدا را، در حقّ يتيمان كه در حضور شما تباه نشوند (و با بودن شما احساس بى‌سرپرستى نكنند)[3] كه من به تحقيق شنيدم پيامبر خدا 6 مى‌فرمايد: «هر كه يتيمى را در كفالت گيرد تا بى‌نياز شود خداوند به اين كردار بهشت را بر او واجب سازد، همان طور كه براى خورنده مال يتيم آتش دوزخ را واجب كرده است.» (4) خدا را، خدا را در حقّ قرآن! مبادا ديگران در فهم آن‌[4] بر شما پيشى گيرند.

(5) خدا را، خدا را، در حقّ همسايگان! زيرا پيامبر 6 در باره آنان چندان سفارش كرد و همچنان سفارش اكيد مى‌فرمود كه ما پنداشتيم آنان را وارث (نيز) خواهد كرد.

(6) خدا را، خدا را، در باره خانه پروردگارتان كه تا زنده‌ايد آن را خالى از خودتان (زايران بيت الله) نگذاريد. زيرا اگر (حج) ترك شود مهلت نيابيد. و كمترين سود كسى كه آهنگ آن كند اين است كه (گناهان) گذشته‌اش آمرزيده شود.

(7) خدا را، خدا را، در خصوص نماز كه بهترين كردار و ستون دين شماست.

(8) خدا را، خدا را، در باره زكاة كه آتش خشم پروردگارتان را فرو نشاند.

(9) خدا را، خدا را، در مورد روزه ماه رمضان كه روزه آن ماه سپرى (در برابر) دوزخ است.

(10) خدا را، خدا را، در حقّ درويشان و بينوايان، آنان را در زندگى خود شريك كنيد.

(11) خدا را، خدا را، در خصوص جهاد با دارايى و جانها و زبانهايتان، پس همانا دو مرد جهاد كنند، امام رهبر بر حق يا مطيع و پيرو رهبرى او.

(12) خدا را، خدا را، در حق خانواده پيامبرتان، مبادا هيچ گاه در حالى كه مى‌توانيد از ايشان دفاع كنيد در ميان شما ستم كشند.

[1] در ج آيه 103 سوره آل عمران- وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا.- م.

[2] در كافى به جاى« .... و الصّوم و انّ المبيرة و هى الحالقة ...»[ ... و الصّيام و انّ المبيرة الحالقة ...- و روزه است. و نابودكننده و براندازنده ...] آمده است.

[3] در كافى پيش از« لا يضيّعوا بحضرتكم»[ لا يغيّروا افواههم- لب برنچينند] آمده است.

[4] در كافى به جاى« الى العلم به»[ الى العمل به- در بكار بستن آن‌] آمده است.