حالى كه نزد آگاهان احمقانند[1]!

اگر كسى از گناهانش توبه كند ولى در عين توبه در سيطره و سلطه و حكومت اينگونه جاذبه‌ها و كشش‌هاى مادى باشد، آيا توبه‌ى او پابرجا مى‌ماند، و در عرصه‌گاه توبه مى‌تواند قدمى ثابت و مستقيم داشته باشد؟

توبه كننده، تا از نفوذ اينگونه امور آزاد نشود، توبه‌ى واقعى براى او غيرممكن است، چرا كه توبه مى‌كند ولى هجوم يكى از اين امور باعث توبه شكنى او مى‌شود.

3- آفات‌

علايق غلط، محبت‌هاى بيجا، عشق افراطى به لذتها، شهوات نامحدود، اميال بى‌حد و مرز، غرايز خارج از چهارچوب حق، هواى نفس و خواسته‌هاى بى‌محاسبه، آفات خطرناكى هستند كه تا در زندگى انسان جولان دارند، مانع از تحقق توبه‌ى واقعى‌اند، توبه كننده بايد تمام اين امور را از وجود خود پاك نمايد، و به علاج اين امراض اقدام كند، تا راه ظهور توبه‌ى جدى باز شود.

هديه‌ى خداوند به توبه كنندگان واقعى‌

معصوم مى‌فرمايد: خداوند عزّ و جل به توبه كنندگان سه خصلت عنايت فرموده كه اگر خصلتى از آنها را به تمام اهل آسمانها و زمين مرحمت مى‌فرمود، هر آينه به آن خصلت نجات پيدا مى‌كردند:

1- «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ»[2].

خداوند توبه كنندگان از هر گناه و پاك شوندگان از هر آلودگى را دوست دارد.

[1] - ارشاد القلوب: 1/ 200، باب الرابع و الخمسون؛ بحار الأنوار: 74/ 23، باب 2، حديث 6.

[2] - بقره( 2): 222.