و برداشت محصول در ايام تابستان دارد.

اميد اگر از ابزار و وسايل مربوط به خودش خالى باشد، اميدى بى‌فايده و حالتى بى‌ثمر است، همانند اميد بستن مالك زمين به محصولات كشاورزى، در حالى كه براى زمين كارى انجام نداده و دانه‌اى در آن نيفشانده، در روايتى بسيار مهم بدين صورت به اميد غير مثبت، و اميد غير صحيح اشاره شده:

وقتى از حضرت صادق 7 در رابطه با مردمى كه آلوده به انواع گناهان هستند، و در عين اين آلودگى مى‌گويند: به رحمت و مغفرت و عفو خداوند اميدواريم، و اين برنامه تا رسيدن مرگ آنان ادامه دارد سؤال شد، امام صادق 7 فرمودند: اينان مردمى هستند گرفتار آرزو نه آراسته به اميد، كسى كه به چيزى اميد دارد، براى به دست آوردنش اقدام لازم را انجام مى‌دهد، و آن كه از چيزى مى‌ترسد، از آن دورى مى‌نمايد[1].

بنابر گفتار امام ششم، اميدوار به رحمت حق بايد با ترك گناه، و انجام عمل صالح، و دست برداشتن از رذايل اخلاقى، رحمت و عفو حق را جذب كند، و ترسان از عذاب جهنم، بايد علل استحقاق عذاب را از سرزمين حيات خود ريشه كن نمايد.

طبيبان معالج‌

زمانى كه براى اهل گناه ثابت شد، گناه مسأله‌اى ذاتى نيست، بلكه همانند بيماريهايى كه بر اثر يك سلسله علل عارض بدن مى‌شود، نوعى از بيمارى است‌

[1] - عن أبي عبد اللَّه 7 قال: قلت له: قوم يعملون بالمعاصي و يقولون نرجو فلا يزالون كذلك حتى يأتيهم الموت. فقال: هؤلاء قوم يترجحون في الأماني كذبوا ليسوا براجين إن من رجا شيئا طلبه و من خاف من شي‌ء هرب منه.

كافى: 2/ 68، باب الخوف و الرجاء، حديث 5؛ تحف العقول: 362؛ بحار الأنوار: 67/ 357، باب 59، حديث 4.