متكبر چه كبرش نسبت به خداوند و انبيا و قرآن و امامان باشد، و چه كبرش در برابر مردم كه شايد همه‌ى آنها از او برتر باشند ظهور كند، عمله‌ى شيطان و همرنگ ابليس و ملعون و مطرود از رحمت حق است.

همانطور كه ابليس به فرموده‌ى قرآن‌[1] از مقام و مرتبه‌ى بلندش به خاطر كبرش در برابر حق سقوط كرد، انسان متكبر هم از مرتبه‌ى انسانيت و مقام آدميت سقوط مى‌كند.

قرآن مجيد گرفتاران به كبر، و دارندگان روحيه‌ى استكبارى را مستحق عذاب دردناك قيامت مى‌دادند:

«... وَ أَمَّا الَّذِينَ اسْتَنْكَفُوا وَ اسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ لا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً»[2].

و اما آنان كه از بندگى خدا امتناع كردند، و آلوده به كبر و خودپسندى شدند، و نسبت به عبادت حق تكبر ورزيدند، خداوند آنان را به عذاب دردناك معذب خواهد كرد، جز خدا كسى را يار و ياور نخواهند يافت.

قرآن مجيد اهل استكبار را از حريم محبت خدا خارج دانسته، و اين طايفه را مبغوض و منفور حق معرفى مى‌كند:

«... إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ»[3].

همانا خداوند اهل تكبر را دوست ندارد.

در قيامت با عتاب شديدى به متكبرين دستور داده مى‌شود وارد ابواب جهنم شويد.

[1] - اعراف( 7): 13.

[2] - نساء( 4): 173.

[3] - نحل( 16): 23.