از اسراف، خوردن هر چيزى است كه به آن ميل دارى.

امام حسن عسكرى 7 فرمودند:

انَّ لِلسَّخاءِ مِقْداراً فَانْ زادَ عَلَيْهِ فَهُوَ سَرَفٌ‌[1].

براى سخاوت اندازه‌اى است، اگر از اندازه بگذرد اسراف است.

امام على 7 فرمودند:

وَيْحَ الْمُسْرِفِ، مَا ابْعَدَهُ عَنْ صَلَاحِ نَفْسِهِ وَاسْتِدْراكِ امْرِهِ‌[2]!

واى بر مسرف چه دور است از صلاح وجودش، و درك زندگى و حياتش!

امام صادق 7 فرمودند:

لِلْمُسْرِفِ ثَلَاثُ عَلاماتٍ: يَشْتَرى مَا لَيْسَ لَهُ، وَيَلْبِسُ مَا لَيْسَ لَهُ، وَيَأْكُلُ مَا لَيْسَ لَهُ‌[3].

براى مسرف سه نشانه است: مى‌خرد و مى‌پوشد و مى‌خورد آنچه را كه در شأن او نيست.

امام صادق 7 فرمودند:

انَّ الْقَصْدَ امْرٌ يُحِبُّهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ، وَانَّ السَّرَفَ يُبْغِضُهُ اللَّهُ، حَتّى طَرْحَكَ النَّواةَ، فَانَّها تَصْلُحُ لِشَىْ‌ءٍ وَحَتّى صَبَّكَ فَضْلَ شَرابِكَ‌[4].

[1] - أعلام الدين: 313؛ بحار الأنوار: 75/ 377، باب 29، حديث 3.

[2] - غرر الحكم: 359، الفصل الأول ذم الأسراف، حديث 8132؛ تفسير معين: 146.

[3] - خصال: 1/ 121، حديث 113؛ بحار الأنوار: 69/ 206، باب 106، حديث 7.

[4] - كافى: 4/ 52، باب فضل القصد، حديث 2؛ بحار الأنوار: 68/ 346، باب 86، حديث 10.