لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ...»[1].

آنانكه از آنچه كه خداوند از فضلش به آنان عنايت كرده بخل مى‌ورزند گمان نكنند كه اين بخل ورزى به سود آنان است، بلكه اين صفت براى آنان زيان دارد، آنچه را كه از پرداخت آن در راه خدا بخل ورزيده‌اند در قيامت به صورت طوق آتشين گردنگيرشان مى‌گردد!

«... وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ* يَوْمَ يُحْمى‌ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ»[2].

و آنان كه طلا و نقره را ذخيره مى‌كنند، و در راه خدا انفاق نمى‌نمايند، به عذاب دردناك بشارتشان بده.

روزى كه طلا و نقره‌ى آنان در آتش دوزخ گداخته شود و پيشانى و پشت و پهلوى آنان را به آن اجناس گداخته داغ كنند، به آنان گفته شود: اين است آنچه كه براى خود ذخيره كرديد!

رسول حق 6 و سلم فرمودند:

اقَلُّ النّاسِ راحَةً الْبَخِيلُ‌[3].

در ميان مردم آنكه راحتى او از همه كمتر است بخيل است.

امام على 7 فرمودند:

الْبُخْلُ جامِعٌ لِمَساوِى‌ءِ الْعُيوبِ، وَهُوَ زِمامٌ يُقادُ بِهِ الى‌ كُلِّ سُوءٍ[4].

[1] - آل عمران( 3): 180.

[2] - توبه( 9): 34- 35.

[3] - امالى صدوق: 20، المجلس السادس، حديث 4؛ بحار الأنوار: 70/ 300، باب 136، حديث 2.

[4] - نهج البلاغه: 868، حكمت 378؛ بحار الأنوار: 70/ 307، باب 136، حديث 36.