و يا محال باشد.

فرو خوردن خشم و عفو كردن مردم و نيكى به آنان از نشانه‌هاى مردم باتقوا، و موجب محبوبيت انسان نزد حضرت حق است.

«... وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ»[1].

رسول خدا 6 و سلم فرمودند:

اذَا غَضِبَ احَدُكُمْ وَهُوَ قائِمٌ فَلْيَجْلِسْ، فَانْ ذَهَبَ عَنْهُ الْغَضَبُ وَالَّا فَلْيَضْطَجِعْ‌[2].

هرگاه يكى از شما خشمگين شد در حالى كه ايستاده است بايد بنشيند، اگر خشمش در حال نشستن برطرف شد چه خوب ورنه به پهلو دراز بكشد.

رسول خدا 6 و سلم به اميرالمؤمنين 7 سفارش كرد:

لَا تَغْضَبْ فَإذَا غَضِبْتَ فَاقْعُدْ، وَتَفَكَّرْ فِى قُدْرَةِ الرَّبِّ عَلَى الْعِبادِ وَحِلْمِهِ عَنْهُمْ، وَاذَا قِيلَ لَكَ، اتَّقِ اللَّهَ فَانْبِذْ غَضَبَكَ، وَارْجِعْ حِلْمَكَ‌[3].

خشمگين مشو، اگر غضب كردى بنشين، و در قدرت خداوند نسبت به بندگانش و بردبارى او در برابر آنان بينديش، و اگر در آن حال به تو گفته شد:

خدا را پروا كن، غضب و خشمت را كنارى بينداز و به حلم و بردباريت باز گرد.

امام على 7 فرمودند:

ايّاكَ وَالْغَضَبَ، فَاوَّلُهُ جُنونٌ، وَآخِرُهُ نَدَمٌ‌[4].

[1] - آل عمران( 3): 134.

[2] - الترغيب: 3/ 450.

[3] - تحف العقول: 13؛ بحار الأنوار: 74/ 68، باب 3، حديث 6.

[4] - غرر الحكم: 303، آثار أخرى للغضب، حديث 6898؛ مستدرك الوسائل: 12/ 12، باب 53، حديث 13376.