چه بسا كه انسان شخصى را به مسخره بگيرد و نسبت به او استهزا روا دارد و او را تحقير نمايد، و او از اولياى خدا و از بندگان خاص حق باشد.

قرآن مجيد به شدت مردم را از مسخره كردن يكديگر نهى مى‌كند و اجازه‌ى دست اندازى كسى را نمى‌دهد.

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‌ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‌ أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ...»[1].

اى اهل ايمان! قومى قوم ديگر را مسخره نكند، شايد مسخره‌شدگان بهتر از مسخره‌كنندگان باشند، و زنان ديگر زنان را به استهزا و تحقير نگيرند، شايد تحقيرشدگان بهتر از تحقيركنندگان باشند.

رسول خدا 6 و سلم درباره‌ى مسخره كنندگان مردم و تحقير كنندگان اهل ايمان مى‌فرمايند:

انَّ الْمُسْتَهْزِئينَ يَفْتَحُ لِاحَدِهِمْ بابُ الْجَنَّةِ فَيُقالُ: هَلُمَّ، فَيَجى‌ءُ بِكَرْبِهِ وَغَمِّهِ، فَاذا جاءَ اغْلِقَ دُونَهُ‌[2].

به روى يكى از مسخره كنندگان در بهشت باز مى‌شود، به او گفته مى‌شود: به جانب بهشت بيا، به سوى بهشت با غم و غصه‌اى كه دارد مى‌آيد، چون به در بهشت مى‌رسد در به رويش بسته مى‌شود.

آرى در عرصه‌گاه قيامت مسخره كنندگان را مسخره مى‌كنند و تحقير كنندگان را دست مى‌اندازند تا به مكافات و جزاى عمل زشتشان برسند!

رسول الهى مى‌فرمايند:

[1] - حجرات( 49): 11.

[2] - كنز العمال: 8328.