ما را به راه مستقيم بدار، راه كسانى كه برآنان نعمت عنايت كردى، و آنان با نعمت‌هايت به گونه‌اى برخورد كردند كه باعث جلب خشنودى تو شدند، نه مانند آن گمراهان غضب شده و فرومايگان از راه به در شده.

آرى، انبيا و امامان تمام نعمتهاى مادى و معنوى حق را به جا مصرف كردند، و از طريق شكر نعمت‌ها به مقام قرب و مقاماتى كه عقول از درك آن عاجز است رسيدند.

خداوند مهربان در قرآن مجيد به آنان كه در تمام شئون زندگى مطيع خدا و رسولند وعده داده كه در قيامت براى هميشه آنان را در كنار قدرشناسان نعمت قرار دهد.

«وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً»[1].

آنان كه به اطاعت از خدا و رسول برخيزند با كسانى كه خداوند به آنان نعمت‌هايش را عنايت كرد، يعنى انبيا و صديقان و شهيدان و شايستگان خواهند بود، و اينان براى آنان چه نيكو رفيقانى هستند!

8- زشتى اسراف در نعمت‌

مسرف از نظر قرآن مجيد به كسى گفته مى‌شود كه مال و مقام و شهوت و روحيات و حالات خود را در برنامه‌هاى شيطانى، و مسايل غيرمنطقى، و امور خارج از حدود و مقررات قرار دهد.

درباره‌ى نتايج و ثمرات كشاورزى و اين ثروت و مال خدادادى مى‌فرمايد:

[1] - نساء( 4): 69.