است، و در ميزان عدل الهى داراى سنگينى غير قابل تصور، و موجب نجات در عرصات و مواقف مهمه است.

حضرت باقر 7 از پدران بزرگوارش از رسول خدا روايت مى‌كند كه آن حضرت فرمودند:

حُبّى وَحُبُّ اهْلِ بَيْتِى نافِعٌ فِى سَبْعَةِ مَواطِنَ اهْوَالُهُنَّ عَظيمَةٌ، عِنْدَ الْوَفاةِ، وَفِى الْقَبْرِ، وَعِنْدَ النُّشورِ، وَعِنْدَ الْكِتابِ، وَعِنْد الْحِسابِ، وَعِنْدَ المِيزانِ، وَعِنْدَ الصِّراطِ[1].

عشق به من و عشق به اهل بيتم در هفت موطن كه داراى اهوال عظيمه است سود مى‌رساند: زمان مرگ، در قبر، وقت زنده شدن در قيامت، نزد پرونده، وقت حسابرسى، كنار ميزان و ترازو و وقت عبور از صراط.

مى‌دانيم كه محبت محب، محرك بسيار مهمى براى شكل‌گيرى از محبوب است، محبتى كه در هفت موطن براى انسان سودمند است محبتى است كه موجب فرمانبرى از فرمانهاى رسول خدا 6 و سلم و اهل بيت بزرگوار آن حضرت باشد.

حضرت سجاد 7 از رسول خدا روايت مى‌كند:

ما يُوضَعُ فى ميزانِ امْرِى‌ءٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ افْضَلُ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ‌[2].

چيزى برتر از حسن خلق در ترازوى انسان در روز قيامت قرار داده نمى‌شود.

امام هشتم 7 در نامه‌اى به مأمون عباسى نوشت:

[1] - امالى صدوق: 10، المجلس الثالث، حديث 3؛ خصال: 2/ 360، حديث 49؛ بحار الأنوار: 7/ 248، باب 10، حديث 2.

[2] - كافى: 2/ 99، باب حسن الخلق، حديث 2؛ بحار الأنوار: 7/ 249، باب 10، حديث 7.