و در مقام توبه و عمل صالح براى آبادى آخرتش برآمد.

توبه‌ى او توبه‌ى آسانى نبود، به خاطر توبه مى‌بايست تمام شئون خود را واگذارد و تن به قبول سرزنش‌ها و شكنجه‌هاى فرعون و مأمورانش بدهد، با اين همه در عرصه‌گاه توبه و ايمان و عمل صالح و هدايت درآمد.

توبه‌ى او براى فرعون و دربارش گران آمد، زيرا در شهر شهرت پيدا كرد كه همسر فرعون، ملكه‌ى مملكت، دست از آيين فرعونى برداشته و به مذهب كليم اللهى درآمده. باز گرداندن او با تبليغ و تشويق و تهديد فرعون و درباريانش ميسر نشد، او حق را با قلب روشن خود و عقل فعّالش يافته بود و پوكى و پوچى باطل را درك كرده بود و نمى‌توانست حق و حقيقت يافته را از دست بدهد و به باطل پوچ و پوك باز گردد.

آرى، چگونه مى‌توانست خدا را با فرعون، حق را با باطل، نور را با ظلمت، درستى را با نادرستى، دنيا را با آخرت، بهشت را با دوزخ، سعادت را با شقاوت معامله كند؟!

آسيه بر ايمان و توبه و انابه‌اش اصرار داشت، و فرعون با باز گرداندنش به باطل پافشارى مى‌كرد.

فرعون در مبارزه با آسيه طَرْفى نبست، خشمگين شد، آتش غضبش شعله‌ور گشت، در برابر ثابت قدمى او شكست خورد، فرمان شكنجه‌ى آسيه را صادر كرد، آن انسان والا را به چهار ميخ كشيدند، پس از شكنجه‌هاى سخت محكوم به اعدام شد، سربازان سنگدل مأموريت يافتند سنگ گران و سنگينى را با قدرت و قوّت از بالا بر بدن او بيندازند، ولى آسيه به خاطر خدا و به دست آوردن سعادت دنيا و آخرت مقاومت كرد و زير آن همه شكنجه، به حضرت محبوب متوسل شد.

به خاطر توبه‌ى واقعى، ايمان و جهاد، صبر و مقاومت، و يقين و عزم‌