زن نمونه‌

آسيه همسر فرعون بود، فرعون روحى استكبارى، نفسى شرير، اعتقادى باطل و عملى فاسد داشت.

قرآن مجيد فرعون را آلوده به علوّ، ظلم، جنايت و خونريزى معرفى مى‌كند، و از او به عنوان طاغوت ياد مى‌نمايد.

آسيه در كنار فرعون بسر مى‌برد و ملكه‌ى مملكت بود، همه چيز براى او و در دسترس وى قرار داشت.

او نيز مانند همسرش فرمانروايى داشت و به هر شكلى كه مى‌خواست از خزانه‌ى كشور و مواهب مملكت بهره مى‌گرفت.

زندگى او در كنار چنان همسرى، و در جنب چنان حكومتى، و در ميان چنان دربارى، با آن همه مكنت و ثروت و غلامان و كنيزان گوش به فرمان، زندگى بسيار خوشى بود.

زن جوان و قدرتمند، در چنان حال و هوايى از طريق پيامبر الهى موسى بن عمران صداى حق و نداى حقيقت را شنيد، باطل بودن فرهنگ و عمل شوهرش براى او روشن گشت و نور حق و حقيقت بر قلبش تابيد.

با اينكه مى‌دانست پذيرفتن حق ممكن است به قيمت از دست دادن تمام خوشى‌ها، قدرت و مقام، منصب ملكه بودن و حتى نابودى جانش تمام شود، ولى حق را پذيرفت، به آيين پاك الهى ايمان آورد و تسليم خداوند مهربان شد،