اگر توبه نكردن گنهكار به علت مأيوس بودنش از رحمت خدا باشد بايد
بداند كه يأس از رحمت، جز اخلاق كافران نيست[3].
اگر روى گردانى گنهكار از توبه به تصوّر اين معنى باشد كه خداوند
قدرت بر آمرزش او را ندارد، بايد بداند كه اين حالت از اخلاق يهود عنود است[4].
اگر روى گردانى گنهكار از توبه، محصول تلخ تكبر او نسبت به حضرت حق و
جرأت او نسبت به خداوند مهربان و اسائهى ادب او نسبت به ربّ كريم باشد، بايد
بداند خداوند عزيز اينگونه مردم متكبر و جرى و بىادب را دوست ندارد و كسى كه مورد
محبّت خدا نباشد، نجاتى در دنيا و آخرت براى او نيست[5].