رَحِيمٌ»[1].

آنان كه كار زشت كردند، سپس بعد از زشتى توبه كردند، و اهل ايمان شدند، همانا پروردگارت بعد از توبه‌ى آنان، آمرزنده‌ى مهربان است.

«فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ...»[2].

گنهكاران اگر توبه كردند و نماز را به پا داشتند و زكات پرداختند، پس برادران دينى شما هستند.

بر اساس اين آيات، ايمان به خدا و قيامت، اصلاح عقيده و اخلاق و عمل، بازگشت فورى و بدون تأخير، قطع رابطه با ستم، برپا داشتن نماز، پرداخت زكات، و بازگرداندن حقوق مالى مردم به مردم از شرايط توبه‌ى واقعى است، و هر كس به اين صورت توبه كند، بدون ترديد به حقيقت توبه رسيده و توبه‌ى حقيقى را محقق ساخته و توبه‌اش صد در صد مورد قبول حق است.

3- پذيرش توبه‌

گنهكار زمانى كه امر حضرت حق را در مسأله‌ى توبه اطاعت كرد، و به شرايط توبه عمل كرد، و راهى را كه قرآن براى توبه ترسيم نموده پيمود، بدون ترديد خداوند مهربان كه وعده‌ى قبولى توبه به گنهكار داده، توبه‌اش را مى‌پذيرد و نشان قبولى توبه بر پرونده‌اش ثبت مى‌كند و وى را از گناه پاك نموده، ظلمت و تاريكى باطنش را به نور و سپيدى تبديل مى‌نمايد.

«أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ...»[3].

[1] - اعراف( 7): 153.

[2] - توبه( 9): 11.

[3] - توبه( 9): 104.