است كه انسان هدف قيام تمام انبيا را برقرارى عدل مى‌داند و در انتظار حضرت مهدى 7 است كه برجسته‌ترين هدفش پركردن زمين از عدل و داد است. به قيامتى عقيده دارد كه تمام ريز و درشت كارش را ثبت شده در برابر خود حاضر مى‌يابد، با ديد الهى است كه تمام رهبران الهى خود را عادل و عدل گستر مى‌دانند. آرى، اين عقائد است كه مى‌تواند بهترين زمينه برقرارى عدل را در انسان ايجاد كند.

امّا كسى كه هستى را بى صاحب و بى حساب مى‌داند، آفرينش را بى‌طرح و بى‌نقشه مى‌پندارد، آينده را نابودى و نيستى خيال مى‌كند و براى كل هستى هدفى قائل نيست، دليلى براى عادل بودن ندارد.

آرى، ممكن است كه چند روزى به خاطر فشار اجتماعى يا جرائم و كيفرهاى قانونى، يا جلب نظر مردم ويا كسب موقعيّت و محبوبيّت، دست از پا خطا نكند و قيافه و ژست عدالت‌خواهى و عدالت دوستى را به طور عاريه‌اى به خود ببندد، ولى همين شخص به خاطر ديد مادّى كه بر كلّ نظام هستى دارد وآفرينش را با هدف و طرح نمى‌داند، عدالت را قلباً باور ندارد.

گستره عدل‌

عدالت، يكى از محورهاى اصلى اسلام است به طورى كه در ميان صفات خداوند، بعد از توحيد مطرح شده است.

چنانكه در مرجعيّت دينى، امام جمعه و جماعت، قاضى،