4- گفتار بايد رسا و شفّاف باشد. «قَولًا بَليغاً»[1]

5- گفتار بايد نرم باشد. «قولًا لَينّاً»[2]

6- گفتار بايد بزرگوارانه باشد. «قَولًا كريماً»[3]

7- گفتار بايد قابل عمل باشد. «قَولًا مَيسوراً»[4]

8- با همه اقشار خوب سخن بگوييم، نه تنها با افراد و گروه‌هاى خاص. «قولوا للنّاس حُسناً»[5]

9- در گفتار بهترين مطلب و شيوه را انتخاب كنيم. «يقولوا الّتى هىَ احسن»[6]

10- در گفتار هيچ گونه لغو و باطلى در كار نباشد. «اجتَنِبوا قَول الزّور»[7] و «عن اللَّغو مُعرضون»[8]

نمونه‌ها

چون اين آيه از افراد با ادبى كه نزد رسول خدا 6 صداى خود را پايين آورده‌اند ستايش كرده و براى آنان مغفرت و اجر بزرگ مقرّر كرده است، به دو نمونه از ادب و بى‌ادبى كه در قرآن آمده است اشاره مى‌كنيم:

1- همين كه حضرت آدم و همسرش بر خلاف نهى الهى از درخت ممنوعه خوردند و مورد توبيخ قرار گرفتند، شرمنده شده و توبه و عذر خواهى كردند، خداوند نيز توبه آنان را

[1] -نساء، 63

[2] -طه، 44

[3]- اسراء، 23

[4]- اسراء، 28

[5]- بقره، 83

[6]- اسراء، 53

[7]- حج، 30

[8]- مؤمنون، 3