قرآن خود را عظيم مى‌داند،[1] پس ما بايد آن را تعظيم كنيم، وقتى قرآن خود را كريم مى‌داند،[2] ما بايد آن را تكريم كنيم، وقتى قرآن خود را مجيد مى‌داند،[3] ما بايد آن را تمجيد كنيم.

3- رهبران الهى، تمام انبيا و جانشينان بر حقّ آن بزرگواران به خصوص حضرت محمّد 6 و اهل‌بيت او، داراى مقام مخصوصى هستند كه در اين سوره (حجرات) پاره‌اى از آداب برخورد با حضرت بيان شده است: بر آنان پيشى نگيريم، بلندتر از آنان صحبت نكنيم‌و ...

در قرآن به انسان فرمان صلوات بر پيامبر داده شده است.[4] البتّه بايد به اين نكته توجّه كنيم كه الآن كه حضرت رحلت كرده‌اند، همان احترام براى زيارت حضرت‌[5]، جانشينان حضرت، ذريّه آن بزرگوار و تمام كسانى كه به نحوى به آن حضرت نسبت دارند، به خصوص علماى ربّانى و فقهاى عادل و مراجع تقليد (كه به فرموده روايات، اين عزيزان جانشينان پيامبرند)، بر ما لازم است.

در حديث مى‌خوانيم: كسى كه سخن فقيه عادل را رد كند، مثل كسى است كه سخن اهل‌بيت پيامبر : را رد كرده‌

[1] -حجر، 87.

[2] -واقعه، 77

[3]- ق، 1

[4]- احزاب، 56

[5]- در كتب متعدّد مانند كتاب تبرّك‌الصحابه نوشته آيةاللَّه احمدى ميانجى‌صدها نمونه از احترام اصحاب پيامبر به رسول‌خدا 6 در زمان حيات و بعد از رحلت ايشان ذكر شده است