مقدّسات در اسلام‌

در تمام دنيا و عقائد مختلف، به بزرگان خود احترام خاصّى مى‌گذارند. شهرها، خيابان‌ها، دانشگاه‌ها، فرودگاه‌ها، مدارس، مؤسسات را به نام آنان نامگذارى مى‌كنند. در اسلام نيز افراد، ساعات ومكان‌ها وحتّى برخى گياهان و جمادات قداست دارند.

ريشه قداست و كرامت همه آنها در اسلام، وابستگى به ذات مقدّس خداوند است و هر چه وابستگى آن به خدا بيشتر باشد، قداست آن هم بيشتر است و ما بايد احترام ويژه آنها را حفظ كنيم. امّا مقدّسات:

1- خداوند سرچشمه قدس است و مشركان كه ديگران را با خدا يكسان مى‌پندارند، در قيامت به انحراف خود اقرار خواهند كرد و به معبودهاى خيالى خود خواهند گفت: رمز بدبختى ما اين است كه شما را با خدا يكسان مى‌پنداشتيم.

«اذ نُسوّيكم بِربّ العالَمين»[1]

در قرآن سخن از تسبيح و تنزيه خداوند زياد است، يعنى ما بايد براى خدا آن احترام وقداستى را بپذيريم كه هيچ‌گونه عيب ونقصى براى او تصوّر نشود. نه تنها ذات او، بلكه نام اونيز بايد منزّه باشد. «سَبّح اسم ربّك الاعلى»[2]

2- كتاب خدا نيز احترام و قداست ويژه‌اى دارد. زيرا وقتى‌

[1] -شعراء، 98

[2] -اعلى، 1