13- بيم و اميد

(104) 1- حرث بن مغيره گويد: به امام صادق 7 عرض كردم در وصيت لقمان چه چيز بود؟ فرمود: در وصيت لقمان شگفتى‌هائى بود كه از همه شگفت‌تر اين بود كه به فرزندش گفت: از خدا بترس آنچنان كه اگر نيكى‌هاى آدمى و پرى را بجا آورى باز تو را عذاب كند، و به خدا اميدوار باش آنچنان كه اگر گناه آدميان و پريان را بجا آورى باز تو را ببخشد، سپس حضرت صادق 7 فرمود: پدرم مى‌فرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست مگر اينكه در قلبش دو نور است: نور اميد و نور ترس، اگر با هم وزن و اندازه‌گيرى شوند يكى بر ديگرى سنگينى نمى‌كند.

2- شخصى از امام صادق 7 پرسيد: مردمى هستند كه گناهان را انجام داده و مى‌گويند ما (به رحمت خدا) اميدواريم و بر اين حال زندگى مى‌كنند تا مرگشان فرا مى‌رسد. حضرت فرمود: اينان مردمى هستند كه اميدها را بهانه قرار مى‌دهند و به اين سوى‌